Nie była bardzo daleo od Rudego, więc jeszcze słyszała jego słowa. Patrząc przed siebie, rekła następujące słowa: Tak samo jak rzekłeś Rudzielcu.. Po słowach tych kontynuowała wędrówkę. Przemierzyla Jojo pustym, bezdusznym wzrokiem, po czym łeb obróbiła o kąt 90 stopni, nie ustając kroku.

Młody i głupi. Szepnął bardzo cicho. Tak że nikt nie był tego w stanie usłyszeć. Przyczaił się w trawię, sporo kawałek dalej. Zamierzał sobie poobserwować i w razie czego jakoś pomóc. W końcu szkoda by było takiego małego brzdąca. Tym bardziej iż nie znał dobrze Złoziemców i nie wiedział czy mogą posunąć się do walki z takim maluchem.

*Uspokoił się i przestał warczeć*

Rudy zauważył dziwne zachowanie Serpeen i już po kilku sekundach zrozumiał o co chodzi. Wskoczył na jakiś spory kamień chociaż wiedział, iż to mu nie pomoże. Warknął pod nosem i spojrzał na resztę. Zjeżył się nieco i obserwował przebieg wydarzeń.
Zawsze jakieś komplikacje . Westchnął i nieomal wbił pazury w głaz.

Ostatnio edytowany przez Rudy (2012-12-06 21:27:08)

Serpeen tylko przeskakiwała w pobliskie kamienie, aby uniknąć zagrożenia. Skakała, skakała i dostała się na sam szczyt największej skały. Stamtąd patrzyła na lwy, co i jak zrobią. Te bawoły coś jej przypominały, jakby część z ponurego dzieciństwa. Nie miałą czasu na trudne retrospekcje, więc mocno mrugnęła oczyma, jak wcześniej. Nie mogła przypomnieć już sobie zmarłego brata. Spuścila łeb w dół, po czym spojrzała przed siebie. To one go skarciły... Rzekła sama do siecie łagodnie. Zrobiła złą minę, na zemstę. Rozejrzała sie wokoło, po czym podgiedła do półki skalnej, z której powolutku, ciurkiem leciała woda. Była tuż przed bawołami, na granicy traw, na które jeszcze nie wkroczyły. Była już koło półki skalnej. Przemierzyla ją szybko wzrokiem. Była w tarapatach, lecz już wiedziała, co robić. Mocno drapnęła półkę skalną, przez którą lała się woda. Spływała na dół iż bawoły wbiegały do nas po wzgórzu. Woda już zatopiła bawoły. Zemściła sie... Nareszcie, choć nie musiała dlugo czekać. Na jej twarzy pojawił się usmiech, uświadający o teraźniejszych uczuciach lwicy. Siedziała wpatrzona i w wodę, a jednocześnie bawoły.

Spojrzała jeszcze raz w dół. Byla, ale już jej nie ma Meno. Zagrożenie minęło. Rzekła głęboko, nadal wpatrując się w wodę. Powiedziała to z bólem, nie chcąc już widzieć dawno zmarłego brata w pamięci. Chciała go natuchmiast wyyś i znowu stać się sobą.

Rudy dopiero teraz przypomniał sobie o Jojo. Przez chwilę jakoś nie zwrócił na niego uwagi. Spojrzał na Serpeen wzrokiem bez wyrazu.
Dzięki . Szepnął krótko. Zdawał sobie sprawę iż lwica zapewne nie zrobiła tego dla nich, ale wypadało podziękować. Mimo iż należał do Lwioziemców, to jego zdaniem jako-taki szacunek można spokojnie zachować.